Ayıpsa ayıp. Hep derim, onlar yaparken ayıp olmuyor da ben söylerken mi ayıp oluyor? Küçük yaşta kızlarla evlenirken ayıp değil, tecavüz ederken ayıp değil, kızlar okula yollanmazken, kadınlar dayak yerken, rızaları dışında evlendirilirken ayıp değil; ben başlığa “süpürgeye sıçtın” yazınca mı ayıp?
Lafı fazla uzatmayacağım. Sayın Bakanlarım, Başbakanım, Milletvekillerim sağ olsunlar hepsi çocuk gelişimi ve eğitimi konusunda birer uzman olarak çocuklara, ailelere gereken ders ve cümleleri söylediler. Şimdi geri zekalı olmayan çocukların, PKK’lı ya da LAİK-Çİ (DİN-Cİ = Din satan olduğuna göre LAİK-Çİ = Laiklik satan olsa gerek) olmayan aileleri, çocuklarını bilmem kaç kişilik kalabalık sınıflarda, ne öğreteceğini bilemeyen şaşkın öğretmen ve müdürlerin bulunduğu okullara gönderecekler.
Göndersinler. Gönderecekler elbet. Çocuk okula gidecek. Okuma-yazma öğrenecek ki ilerde doğruyu yanlışı ayırt edebilsin. Doğurduğumuz her insan evladına karşı görevimiz bu.
Ama ne kadar okusa da, sınıf sınıf kitap, kat kat okul bitirse de, doğruyu yanlışı ayırt edemeyen memleket yöneticileri tarafından belli bir ideoloji uğruna değiştirilmiş, budanmış, hasılı kelam allak bullak edilmiş eğitim sisteminde neye tutunup nereye doğru yüzecek bu çocuklar?
Oğlumun ilkokul dörde gidecek olmasına rağmen yeni okula başlayacak, ortaokula gidecek, KPSS mağduru, YGS-LYS’den bir yere yerleşememiş ve devletin SGK kapsamında sağlık ödemesi biçtiği her genç/çocuk için endişeleniyorum.
Kiminin altları bezli, kimi eliyle kalem tutamazken, kimi anneeee diye ağlayan çocuklarımız denek yerine konarken, Milli Eğitimi; bırakın bu hükümeti, peşine iki hükümet daha gelse işin içiden çıkılmayacak kadar karıştıran bugünün idarecileri emekli koltuklarında nasıl rahat edecekler acaba?
Şimdi öğrendik mi süpürgeye sıçmak zaten kötü de bir de sağa sola saçmak nasıl oluyormuş?
Dünya Barış Günü de geldi geçti değil mi? Buyurun yukarıdaki yazıya:
B A L I K H A F I Z A / My Invented Memory 