B A L I K H A F I Z A / My Invented Memory
Sadece renkler her zaman aynı renktir / Only the name of the colors stay the same.
Metafizik falan dedin de beni benden aldın biliyor musun? Matrix'ten girdik Avatar’dan çıktık a ve q harfleri. Yani ağaçlar filan sadece ağaç değil hepsi birbirine göbeğinden bağlı. E sen de haklısın. Kırmızı hapı mı istersin mavi hapı mı? Mavisi daha pahalı yalnız. O kadar ütopik konuşmaya başladık ki az sonra Dorothy, Teneke Adam, Korkuluk, Korkak... Okumaya Devam et →
Yapmayın böyle şeyler, sonra çizgi filmlerin sonunda oturup ağlıyorum ben… İkinci yazımı (da) Tarama Ucu’nda gördüğüm anda Görevimiz Tehlike filminin jenerik müziği eşliğindeki fitil ateşlenmesi gibi bir şeyler oldu kafamda. Kelimeler turnikelere koşan derbi maçı taraftarları gibi bir darboğazdan geçmek üzere hücum ettiler. Bu darboğaz kalemin ucu. Kelimelerin kafamda attıkları deparının hızına kalemimin hızı yetişemedi.... Okumaya Devam et →
Sonra annesiyle zorla misafirliğe götürülmüş ve misafir yanında konuşulacak konuları bitmiş ergen gibi kalakaldım. Sustum. Ben on beş yaşındayım. Gencim. Ergenim. Baharım. Her biriniz en az kırk yaşında ve bir ayağı çukurda olan sizlerle ne konuşabilirim ki? Annesiyle zorla misafirliğe götürülmeyen zamane çocukları bilmez. Büyüklerin en favori sorusu şudur: ‘Büyüyünce ne olacaksın kuzum?’ Bir bakalım... Okumaya Devam et →
Gönderilir anacım. Gönderilir. Sen hiç dert etme. Hem bak ne diyor adamlar: "Tarama Ucu... klasik anlamda bir çizgi roman dergisi de değil, tam olarak mizah dergisi de..." (Dane dane ayrı de’leri var cümlesinde, cümlesindeee.) Saat sabahın 06.35’i. Normalde dürtseler kalkmam diyeceğim bir saat. Şeytan ya da daha sivri bir şey dürttü, uyandım. Tabii ki bir... Okumaya Devam et →
Frida Kahlo, Without Hope-Ümitsiz... (Bu yazının ilk yayımlanıp kimsenin umurunda olmama tarihi: 14 Ocak 2011 Son yayımlanma tarihi: Bugün!) ‘Yoo, olamaz’ diye geçirdi içinden. Şu koskoca şehirde bir bayan, yalnız başına bir kafede oturamıyordu. İşte yine neyine güveniyor bilinmeden insana sıkıntı veren tiplerden biri oturmuştu masasına. Birazdan oturalı en az iki dakika olduğu halde ‘acaba... Okumaya Devam et →
bin şükür tanrıya ki anneannem 7 dairenin 7 çöpünü toplayıp üzerine bal katıp merdaneli çamaşır makinesinin merdanesine kaptırdığım parmaklarıma sarmıştı bundan 7 kış 7 yaz 77 güz 1 kuyruklu yıldız bilmem kaç eurovision sonunculuğu bir kaç tane darbe ve bir şeyh isyanı kadar önce 7 cücelerle annelerinin evde bıraktığı 7 keçi yavrusunun hikayesini anlattı da... Okumaya Devam et →
Lise ikinci sınıftayım. Tarih 10 Ocak 1989. Edebiyat dersi için hikaye yazmaktayım: Sonunda otobüse binmeyi başardım. Dışarısı çok soğuk olduğu için camlar buğulanmış, hiçbir şey görünmüyor. Ama önemli değil çünkü dışarının ayazından birazcık da olsa kurtulduğum için seviniyorum. Ben ayakta dururken tam önümde bir adam oturuyor. Kucağında kocaman bir çanta var. Sporcu falan olsa gerek.... Okumaya Devam et →
Atatürk öldü. Yüreğimde yaşamıyor. İnsanın annesi babası ölürse yüreğinde yaşamaya devam eder. Bir ulusun kuruluş ve kurtuluşunda liderlik etmiş bir asker ve devlet adamı insanların yüreğinde yaşamaz, fikrinde yaşar. İçi boşaltılmış büstleri ve heykelleri ile bayrağı Atatürk taşıyamaz. 71 sene önce ölmüş ve bize yapmamız gerekenleri satır aralarında da değil bizzat satır satır anlatmış bir... Okumaya Devam et →
İstiklal Marşı'nın kabulünün 90. ve Mehmet Akif Ersoy'un vefatının 75. yılı nedeniyle Safahat'tan resimler konulu Alanya çapında düzenlenen resim yarışmasında ÖHEP Anadolu Lisesi 11. sınıf öğrencisi Servet Armağan Çakır birinci oldu. Küfe isimli eseriyle Alanya'yı Antalya'da temsil edecek. (29/01/2011, Alanya Haber.) Akif'in dizelerini lisenin hangi sınıfında okumuştuk şimdi hatırlamıyorum. Öldüyse Allah rahmet eylesin sağ ise... Okumaya Devam et →
B A L I K H A F I Z A / My Invented Memory 