B A L I K H A F I Z A / My Invented Memory
Sadece renkler her zaman aynı renktir / Only the name of the colors stay the same.
Rami Kütüphanesi’nde bir araya gelen POYABİR üyeleri.. İstanbul Eyüp’teki Rami Kütüphanesi’ne gittim. Kadınlı-erkekli neşeli bir grubun önce genel kurul adı altında toplantısını izledim. Sonra da aynı grubun yine aynı yerdeki ödül törenine tanıklık ettim. Mesele şu ki, benim yüzümden toplanıyorlar. Ama benim adımı bile anmıyorlar. Ben kim miyim? Ben işte, ben. O hep yerlerde sürünen,... Okumaya Devam et →
Necip Mahfuz’la (1911-2006) 2022 yılının Ocak ayında İskenderiye Kütüphanesi’nde karşılaştım. The Harafish isimli kitabı dünyanın en meşhur kütüphanesinin çıkışındaki kitabevinde önüme çıktı. Merak ettim ve aldım. Kitapla aynı adı taşıyan mahallede yaşayan Nagi ailesinin nesiller boyu hikayesini anlattığı bu roman beni çok etkiledi. Benim anlatacağım romanı Cebelavi Sokağı’nın Çocukları, yazarın en tartışmalı romanıdır. Orijinal ismi... Okumaya Devam et →
Elçin Poyrazlar, Gazetecinin Ölümü (2014), Kara Muska (2016) ve Mantolu Kadın (2018)’dan sonra Doğan Kitap’tan çıkan son romanı Ecel Çiçekleri ile tekrar okurlarıyla buluşuyor. Kitap iki kadının taşınma sahnesi ile açılıyor. Bir evden bir eve, bir şehirden bir şehre, hatta bir hayattan diğer bir hayata taşınan insanlar. Taşınabilen insanlar demeliyim çünkü bu isimsiz (tanınmamak için... Okumaya Devam et →
Bazen insan kendi kendine de susar. Sonra bu suskunluğunu giderecek bir arkadaş arar. Bu arkadaş bir dergi olarak çıkagelir ayağına bir pazartesi. 130. sayısı ile Mart-Nisan 2013 tarihli Tay Dergisi. Pazartesi gününün Eflani pazarı kalabalığında Karabük Kültür ve Sanat Derneği'nden dostlar tarafından dergiye kavuşturuluyorum. Dergide günlerdir kafamda dolaşan 'Tirşe Yelek Güvez Etek', 'Bir İntihar Coğrafyası... Okumaya Devam et →
uyku diye bir şey yoktur Kendimi edebî bir hikâyenin içinde bulmayalı uzunca bir zaman olmuştu. Ne de olsa üç metre karelik bir yaşamın ve uykunun kayda değer bir yanı olmasa gerekir. Kırsalda başlayan eğitim macerası kasaba okullarına, oradan da dershanelere olanca hızıyla ilerlemişti. Bağlarbaşı’ndan Kadıköy’e tek kişilik bir kortej ise yüksek eğitimin nihai törenine hızlı... Okumaya Devam et →
BİLİNDİK ÖYKÜ DENEMELERİ II/ MEZARLIKLARDAKİ YEŞİL ÇİMENLER DAHİ SARARMAYA BAŞLADI; VE BEN HALA NEFES ALABİLİYORUM Normal şartlarda sekiz saat uykunun bana yeteceğini bilirim. Lakin bugün öyle olmadı. Sabah 06:00’da yatmış olmamın akşama kadar yatmak için bulunmaz bir fırsat olduğunu devamlı kendime fısıldadım. Saat 13 gibi Zahar odadan içeri girdi. - ‘‘Efendim uyanma vakti, kahvaltıyı hazırladım.’’... Okumaya Devam et →
Klavyemin ve benim sessiz kaldığımız zamanlarda neler oldu? Sanki kış uykusundaymışım gibi bir dönem geçirdim. Şu anda bile klavyenin Türkçe karakterleri bir bana bir kâğıda bakıyor, sanki yazılmak istemiyorlar. Gözünü kör, kulaklarını sağır eden bir sessizlik hâkim güzelim Türkçem'e, Türkiyem'e. Bu kadar sessizlik ve kendimle içten içe konuşmadan sonra yazın hayatına dönüşüm muhteşem olmalı diye... Okumaya Devam et →
Lise ikinci sınıftayım. Tarih 10 Ocak 1989. Edebiyat dersi için hikaye yazmaktayım: Sonunda otobüse binmeyi başardım. Dışarısı çok soğuk olduğu için camlar buğulanmış, hiçbir şey görünmüyor. Ama önemli değil çünkü dışarının ayazından birazcık da olsa kurtulduğum için seviniyorum. Ben ayakta dururken tam önümde bir adam oturuyor. Kucağında kocaman bir çanta var. Sporcu falan olsa gerek.... Okumaya Devam et →
İstiklal Marşı'nın kabulünün 90. ve Mehmet Akif Ersoy'un vefatının 75. yılı nedeniyle Safahat'tan resimler konulu Alanya çapında düzenlenen resim yarışmasında ÖHEP Anadolu Lisesi 11. sınıf öğrencisi Servet Armağan Çakır birinci oldu. Küfe isimli eseriyle Alanya'yı Antalya'da temsil edecek. (29/01/2011, Alanya Haber.) Akif'in dizelerini lisenin hangi sınıfında okumuştuk şimdi hatırlamıyorum. Öldüyse Allah rahmet eylesin sağ ise... Okumaya Devam et →
B A L I K H A F I Z A / My Invented Memory 