B A L I K H A F I Z A / My Invented Memory
Sadece renkler her zaman aynı renktir / Only the name of the colors stay the same.
Reyhanlı bardağı taşıran son damladır! 13 Mayıs 2013 pazartesi günü Eflani Hürriyet caddesinde iki adet bomba yüklü kamyon patlasaydı? 16 Mayıs 2013 Perşembe günü Safranbolu Perşembe pazarı kenarında iki adet bomba yüklü kamyon patlasaydı? 17 Mayıs 2013 Cuma günü Karabük Cuma pazarında iki adet bomba yüklü kamyon patlasaydı? Patlamadı. Peki ya patlasaydı? Çarşının, pazarın en... Okumaya Devam et →
Bazen insan kendi kendine de susar. Sonra bu suskunluğunu giderecek bir arkadaş arar. Bu arkadaş bir dergi olarak çıkagelir ayağına bir pazartesi. 130. sayısı ile Mart-Nisan 2013 tarihli Tay Dergisi. Pazartesi gününün Eflani pazarı kalabalığında Karabük Kültür ve Sanat Derneği'nden dostlar tarafından dergiye kavuşturuluyorum. Dergide günlerdir kafamda dolaşan 'Tirşe Yelek Güvez Etek', 'Bir İntihar Coğrafyası... Okumaya Devam et →
Gözlerim, bulutlara bürünmüş dağların kenarındaki evimde Garfiyıld'ı arıyor kaç gündür. Bu benim tamamen sarman renkli erkek, ama erkek olduğu kadar da naif ruhlu kedim. Bayramda evimizi, daha çok kedilerimizi Mehmet'e emanet edeli beri yok ortalarda. (bunda Mehmet'in suçu yok tabii ki!) Araba çarptı ya da çalındı diyorum. Gelmemesinin başka açıklaması olamaz. Kedi psikolojisi hakkında öğreneceğim... Okumaya Devam et →
uyku diye bir şey yoktur Kendimi edebî bir hikâyenin içinde bulmayalı uzunca bir zaman olmuştu. Ne de olsa üç metre karelik bir yaşamın ve uykunun kayda değer bir yanı olmasa gerekir. Kırsalda başlayan eğitim macerası kasaba okullarına, oradan da dershanelere olanca hızıyla ilerlemişti. Bağlarbaşı’ndan Kadıköy’e tek kişilik bir kortej ise yüksek eğitimin nihai törenine hızlı... Okumaya Devam et →
BİLİNDİK ÖYKÜ DENEMELERİ II/ MEZARLIKLARDAKİ YEŞİL ÇİMENLER DAHİ SARARMAYA BAŞLADI; VE BEN HALA NEFES ALABİLİYORUM Normal şartlarda sekiz saat uykunun bana yeteceğini bilirim. Lakin bugün öyle olmadı. Sabah 06:00’da yatmış olmamın akşama kadar yatmak için bulunmaz bir fırsat olduğunu devamlı kendime fısıldadım. Saat 13 gibi Zahar odadan içeri girdi. - ‘‘Efendim uyanma vakti, kahvaltıyı hazırladım.’’... Okumaya Devam et →
Taşınmak evinizi bin parçalık bir yap-boz gibi parçalara ayırmak ve sonra diğer evde taşıyıcı adamların hallaç pamuğu gibi dağıttığı parçaları birer birer yerine koymaktan ibaret. Biraz sabır ve biraz kararlılık istiyor o kadar. Taşındıktan sonra bir eve neler gereklidir? Neler gerekli değildir ki? Ben eve (sanırım) tam anlamıyla yerleşirken ve her odayı tek tek kafamda... Okumaya Devam et →
Eflani'de eczanemin olduğunu, Safranbolu'da ikamet ettiğimi, biricik evladımı da Karabük TED Koleji'ne gönderdiğimi herkes biliyor. Safranbolu Ekspres'e yolladığım ilk 'selam' yazımda canımı Karabük'e, malımı Eflani'ye, evimi de Safranbolu'ya emanet ediyorum, demiştim. Mesleğimi ve bu mesleği Eflani'de icra ediyor olmayı çok seviyorum. Ama şu fani dünyada, mesleğimin bana kattığı insanî merhamet duygusundan faydalanan birileri daha var:... Okumaya Devam et →
2004 yılında eğitim-öğretim hayatına başlayan Karabük Üniversitesi 3 Haziran 2011 günü saat 19.00'da başlayan bir tören ile mezunlarını uğurladı. Genç üniversitenin kuruluşunun yedinci yılında düzenlemiş olduğu mezuniyet töreni, üniversite bünyesinde geniş ve düz bir alanda olmasına rağmen organizasyon acemiliği nedeniyle velileri ve davetlileri saatlerce ayakta bekleterek sınıfta kaldı. Açılış konuşmasını yapan geçen sene mezunlarından öğrenci... Okumaya Devam et →
B A L I K H A F I Z A / My Invented Memory 