Bahçemde bütün bir kış tekrar çiçeklenmeyi bekleyen tüm saksıların toprağını havalansın diye üst üste dökünce ortaya kocaman bir mezar çıktı. Dedim; bu toprak üzerime örtülse beni çiğ çiğ yer bitirir. Ama ben rengârenk çiçekler alıp o toprağa diktiğim zaman bütün yazı(ları)mızı şenlendirecekler. Yaşam ve ölüm bu toprakta kardeş kardeş yaşıyorlar. Habil ile Kabil gibi. Boşuna dememiş... Okumaya Devam et →