BİR DAMLADA SEVGİ VAR

Damla'nın hafta sonu ödevi... Bazen en yakın arkadaşınızı size “anne”lik yapsın diye alırsınız yanınıza. Bazen de en yakın arkadaşınızın annesi “arkadaş”ınız olarak misafiriniz olur. Sizin hiç olmadı mı? O zaman beni dinlemelisiniz. İpek, yani en yakın arkadaşım ve onun annesi Neval Teyze ilk defa konuk olmuyor bu satırlara. Öncekileri okuyanlar bilir. Bu sefer çok üzücü... Okumaya Devam et →

TOSYA’YA PİRİNCE GİDERİKEN ALDI DA BİR YAĞMUR

Çorumgil'den çıktım yola Dönemedim sağa sola Alamadım bir leblebi Al mendile sar da yolla Has leblebinin sarısı Kaldı aklımın yarısı Yollar gide gide bitmez Sanki Elif'in Kağnısı "Durdu birdenbire Kocabaş, ova bayır durdu, Nazar mı değdi göklerden, ne? Dah etti, yok. Dahha dedi, gitmez, Ta gerilerden başka kağnılar yetişti geçti gacır gucur Nasıl dururdu Mustafa... Okumaya Devam et →

MİRAS ŞEHRİ SAFRANBOLU MİRASINI YEDİ Mİ?

Son üç yıldır oğlum, beş kedi, iki köpek, domates biber ve börtü böcek Safranbolu-Eflâni arası mekik dokumaktayız. 2008 yılı Ankara terk; kaldığımız sınıflarını burada geçmeye çalışıyoruz hayatın. Safranbolu’da hayat, Ankara gibi kalabalık bir şehirde çamur rengine bulanmış yüzler, arabalar ve fikirlerle yaşamaktan daha kolay. İnsan yüzü bile fark edilmek için daha az makyaj gerektiriyor burada.... Okumaya Devam et →

WordPress.com'da bir web sitesi veya blog oluşturun

Yukarı ↑