İçimden bir ses içindeki sesi dinleme diyor. Son yılların en güzel var olmanın dayanılmaz hafifliği temasını işliyorum seçmeli derslerimde. Göz görmeyince gönlün katlandığı ‘elim’ olmayan bir kazadan kurtulduğumdan beri sol yanım hasarlı sağ yanım boş kaldı. Aklımda uçuşan her şey arabanın ivmelendikten sonra hızla durduğu anda dondu kaldı. Şimdi sanki her şey paramparça, tıpkı Müslüm... Okumaya Devam et →